Imię postaci:
Miało być szlachetne, wyszło jak zawsze.
Santiago Vincent Gomes Es Vintinio
Wiek:
Urodził się stosunkowo niedawno, patrząc na sposób życia demonów, jest jeszcze małym szczylem. Niedoświadczony przez życie, niedawno jeszcze nastolatek, dożył 20 wiosen jako syn szatana.
Wygląd
Co tu dużo opisywać, nie jest wyjątkowy. Doczołgał się do wzrostu równego metra dziewięćdziesiąt. Czy jeszcze pójdzie w górę, tego nie wie nikt. Pyszczek ma urokliwy, przystojny jak na gusty przeciętnej Krystyny. Kufa odrobinę połamana, taki garbaty profilek odziedziczył po jego Es Vintiniowskich przodkach. Oczy są zwierciadłem duszy, podobno. Jego ślepia na pewno odzwierciedlają to co czuje w danym momencie: im są jaśniejsze tym jest bliższy nirwanie, białko zawsze pozostaje czarne (o ironio). Włosy ma dziwne, bo pozbawione pigmentu, ułożone w modą teraz fryzurę, tj. średniej długości, wygolone po bokach najczęściej spięte na samuraja w tył. Sierść ma matową, prawie w ogóle nie łapie odblasków do póki się nie zmoczy. Zbudowany jest dość korzystnie mimo swojej obojnackiej płci zdecydowanie wygląda jak mężczyzna i czuje się nim. Wypowiada się o sobie w formię męskiej i nikt prócz jego rodziny nie wie o zaistniałej sprawie związanej z jego fizycznością. Mięśnie ma zarysowane na tyle, by wyglądać po prostu dobrze, jednak nie jest napakowaną kluchą mięsa pokroju kulturysty. Tatuś w spadku zostawił mu również nienaturalną wrodzoną siłę, którą dopiero uczy się kontrolować więc częściej się nią krzywdzi niż sieje postrach na dzielni. Podczas ataku furii i przybierania mocy magicznych jego oczy zaciągają się czarną błoną a źrenica zmienia swój kształt z kociego na typowo demoniczny: obraca się w poziom. Płacze krwią, wiec stara się tego unikać jak ognia. Na lewym ramieniu ma wytatuowane dwa paski, to samo tyczy się ogona. Obrzeża uszu, grzbiet kufy obrasta brązowa sierść. Odkąd zapuścił brodę nie rozstaje się z nią nigdy, jest bujna i mięciutka. Jego pysk dekorują delikatne białe piegi rozsypane po nim w uroczy sposób. Wokół oczu pojawia się ciemniejsze tony przez co wygląda na niewyspanego.
Charakter
Wredny? Starczy jedno słowo żeby opisać tego kawalera?
Nie? No szkoda.
Diegso cechuje się olbrzymią dozą pewności siebie. Wie kim jest i zna swoją wartość, przy pierwszym poznaniu może się wydawać bufonem. Idąc jednak tym stereotypowym tropem dowiadujemy się że nasz wilczek w środku jest mięciutki jak jajko gotowane przez około 2 minuty - rozpływa się. Kiedy ktoś zainteresuje go bardziej niż zeszłoroczny śnieg, Szary zaczyna się angażować w znajomość. Lubi poznawać nowych ludzi i zdobywać serca wszystkich wokół. Centrum uwagi to miejsce stworzone idealnie dla niego, sprawdza się jako dowcipniś i ma dość duży dystans do siebie. Nie chwali się że jest synem króla, szczerze mówiąc ma to głęboko w poważaniu. Jest dość rozpieszczony, ale przeciętny Kowalski tego nie odczuje. Stara się pokazać od najlepszej strony i zawsze rozwiązywać konflikty pokojowo. Do czasu aż nie nadepniesz na jego ego w bardzo bolesny sposób. Broni przyjaciół jak pies... wróć... jak wilk!
Historia
soon
Ścieżka
Demon.
Rodzina
Królewskie pajace.
Relacje
-
Indeks 
